កង្វះអាហារូបត្ថម្ភស្រួចស្រាវធ្ងន់ធ្ងរ

កង្វះអាហារូបត្ថម្ភស្រួចស្រាវធ្ងន់ធ្ងរ ត្រូវបានឲ្យនិយមន័យនៅក្នុងគោលការណ៍ណែនាំទាំងនេះថា វត្តមាននៃការហើមនៅជើងទាំង២ ឬភាពស្គមស្គាំងធ្ងន់ធ្ងរ (ទម្ងន់ធៀបនឹងកម្ពស់/ប្រវែង <-3SD ឬប្រវែងរង្វង់ដើមដៃ < ១១៥ម.ម) ។ គ្មានការបែងចែករវាងលក្ខណៈគ្លីនិក នៃកង្វះអាហារូបត្ថម្ភ Kwashiorkor និងភាពស្គមស្គាំងធ្ងន់ធ្ងរទេ ព្រោះការព្យាបាលរបស់វាទាំង២ មានភាពស្រដៀងគ្នា ។ កុមារដែលមានទម្ងន់ធៀបនឹងអាយុ <-3SD អាចមានរាងកាយតឿ ប៉ុន្តែមិនស្គមស្គាំងធ្ងន់ធ្ងរទេ ។ កុមារតឿដែលមិនស្គមស្គាំងធ្ងន់ធ្ងរ មិនទាមទារការព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យទេ លុះត្រាតែមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ ។

រោគវិនិច្ឆ័យ

លក្ខណៈរោគវិនិច្ឆ័យសំខាន់ៗគឺ ៖

ទម្ងន់ធៀបនឹងប្រវែង/កម្ពស់ <-3SD (ស្គមស្គាំង) ឬ
ប្រវែងរង្វង់ដើមដៃ <១១៥ម.ម ឬ
ហើមជើងទាំង២ (កង្វះអាហារូបត្ថម្ភ Kwashiorkor ដោយមានរឺគ្មានភាពស្គមស្គាំងធ្ងន់ធ្ងរ)

កុមារដែលខ្វះអាហារូបត្ថម្ភស្រួចស្រាវធ្ងន់ធ្ងរ គួរត្រូវបានវាយតម្លៃតាមរយៈការពិនិត្យគ្លីនិកចប់សព្វគ្រប់ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាតើពួកគេមានសញ្ញាគ្រោះថ្នាក់ទូទៅ ផលវិបាកវេជ្ជសាស្ត្រ និងឃ្លានអាហារដែរឬទេ ។

កុមារដែលខ្វះអាហារូបត្ថម្ភស្រួចស្រាវធ្ងន់ធ្ងរ រួមជាមួយការបាត់បង់ចំណង់អាហារ ឬមានផលវិបាកវេជ្ជសាស្ត្រ មានកង្វះអាហារូបត្ថម្ភស្រួចស្រាវស្មុគស្មាញ ហើយគួរសម្រាកព្យាបាលក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ។ កុមារដែលមានចំណង់បរិភោគអាហារធម្មតា និងគ្មានផលវិបាកវេជ្ជសាស្ត្រ អាចត្រូវបានព្យាបាលជាអ្នកជំងឺក្រៅ ។

ដកស្រង់ពីសៀវភៅហោប៉ៅស្តីពី ការថែទាំព្យាបាលក្នុងមន្ទីរពេទ្យសម្រាប់កុមារ