ឱសថ

ថ្នាំដែល​មិន​ត្រូ​វចាក់


ជា​ទូទៅ​ជា​ប្រសើរ​បំផុត មិន​ត្រូវ​ចាក់​ថ្នាំ​ខាង​ក្រោម​នេះទេ ៖

  • Vitamin ៖ ថ្នាំ Vitamin ចាក់​កម្រមាន​ប្រសិទ្ធិ​ភាព​ជាងថ្នាំ Vitamin ដែល​ប្រើ​តាម​មាត់​ណាស់ ។ ថ្នាំ​ចាក់​មាន​តម្លៃ​ថ្លៃ​ជាង​ និង​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ណាស់ ។ ប្រើ​ថ្នាំ Vitamin គ្រាប់​ ឬ​ទឹក​ស៊ីរ៉ូ​ ប្រសើរ​ជាង​ថ្នាំ Vitamin ចាក់​ ។ ការ​ប្រសើរ​ជាង​នេះទៀត គឺ​ការ​បរិភោគ​ចំណី​អាហារ​ដែល​សម្បូរ​ Vitamin ។ 
  • ជាតិ​ចម្រាញ់​ពី​ថ្លើម​ Vitamin B12 និង​ថ្នាំ​ជាតិ​ដែក (ដូចជា Interferon) ៖ ការ​ចាក់​ថ្នាំ​ទាំង​នេះ អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​កើត​អាប់​សែ ឬ​មាន​ប្រតិកម្ម​យ៉ាង​គ្រោះថ្នាក់​ (ស្ហុក) ។ ថ្នាំ​គ្រាប់​ជាតិ​ដែក​ស៊ុល​ហ្វាត (Ferrous Sulfate) មាន​ប្រសិទ្ធ​ភាព​យ៉ាង​ល្អ​សម្រាប់​ស្ទើរ​តែ​គ្រប់​ករណី​ទាំងអស់​នៃ​ភាព​ស្លេក​ស្លាំង ។ 
  • កាល់​ស្យូម (Calcium) ៖ ការ​ចាក់​កាល់​ស្យូម​តាម​សសៃ​ មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​យ៉ាង​ខ្លាំង ប្រសិន​បើ​មិន​ចាក់​យឺតៗ ។ ការ​ចាក់​នៅ​កំប៉េះ​គូទ​អាច​កើត​អាប់​សែ​យ៉ាង​ធំ ។ អ្នក​ដែល​មិន​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តុះ​បណ្តាល​ មិន​គួរ​ចាក់​កាល់​ស្យូម​ទេ ។ 
  • ប៉េនីស៊ីលីន (Penicillin) ៖ ស្ទើរ​តែ​គ្រប់​ជំងឺ​ទាំង​អស់​ដែល​ត្រូវ​ការ​ចាក់​ប៉េនីស៊ីលីន ក៏​អាច​ព្យាបាល​យ៉ាង​មាន​ប្រសិទ្ធ​ភាព​ដោយ​ថ្នាំគ្រាប់​ប៉េនីស៊ីលីន​ផងដែរ ។ ថ្នាំ​ប៉េនីស៊ីលីន​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​កាន់​តែ​ខ្លាំង នៅ​ពេល​ដែល​គេ​ចាក់​វា ។ ប្រើ​ប៉េនីស៊ីលីន​ចាក់​តែ​ចំពោះ​ការ​បង្ករោគ​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ តែ​ប៉ុណ្ណោះ ។ 
  • ប៉េនីស៊ីលីន​ ជាមួយ ស្ត្រិប​តូមីស៊ីន (Streptomycin) ៖ តាម​ក្បូន​ទូទៅ ជៀស​វាង​ថ្នាំ​ផ្សំ​ទាំង​ពីរ​នេះ ។ មិន​ត្រូវ​ប្រើ​ចំពោះ​ជំងឺ​គ្រុនផ្តាសាយ​ ឬ​ហៀរ​សម្បោរ​ជា​ដាច់​ខាត ព្រោះ​វា​គ្មាន​ប្រសិទ្ធភាពទេ ។ វា​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​បញ្ហា​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ជួន​កាល​បណ្តាល​ឲ្យ​ថ្លង់​ ឬ​ស្លាប់ ។ ម្យ៉ាង​ទៀត ការ​ប្រើ​វា​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​ ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​លំបាក​ក្នុង​ការ​ព្យាបាល​ជំងឺ​របេង​ ឬ​ជំងឺ​ធ្ងន់​ៗដទៃ​ទៀត ។ 
  • ខ្ល័រ​រ៉ាមហ្វេនីកុល (Chloramphenicol) ឬតេត្រាស៊ីគ្លីន (Tetracyclin) ៖ ថ្នាំ​ទាំង​២នេះ​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​ដូច ឬ​ប្រសើរ​ជាង​ កាល​ណា​គេ​ប្រើ​វា​តាម​មាត់ ។ ការ​ប្រើ​ថ្នាំ​នេះជា​គ្រាប់ ឬ​សេរ៉ូម​ប្រសើរ​ជាង​ការ​ចាក ។ 
  • ការ​ព្យួរ​សេរ៉ូម ៖ គេ​​គួរ​ព្យួរ​សេរ៉ូម​តែ​នៅ​ពេល​ដែល​មាន​ការ​ខ្សោះ​ជាតិ​ទឹក​ធ្ងន​់​ធ្ងរ​ ហើយ​គួរ​ចាក​ដោយ​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​ការ​បណ្តុះ​បណ្តាល​ត្រឹម​ត្រូវ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ។ នៅ​ពេល​ចាក់​មិន​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ​ វា​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​បង្ក​រោគ យ៉ាង​គ្រោះ​ថ្នាក់​ ឬ​អាច​ស្លាប់​បាន ។ 
  • ថ្នាំ​ចាក់​តាម​សសៃ​ឈាម ៖ ការ​ចាក់​ថ្នាំ​តាម​សសៃ​ឈាម​ មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​យ៉ាង​ខ្លាំង ដែល​តម្រូវ​ឲ្យ​ធ្វើ​ដោយ​បុគ្គលិក​សុខាភិបាល​ដែល​បានទទួល​ការ​បណ្តុះ​បណ្តាល​តែប៉ុណ្ណោះ ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក៏​ដោយ មិន​ត្រូវ​ចាក់​ដោយ​សាច់​ដុំ (កំប៉េះ​គូទ​) នូវ​ថ្នាំ​ដែល​មាន​សរសេរ​ថា សម្រាប់​ការ​ចាក់​តាម​សសៃ​ឈាម​ប៉ុណ្ណោះ ។ ម្យ៉ាង​ទឿត មិនត្រូវ​ចាក់​ថ្នាំ​តាម​សសៃ​ឈាមនូវ​ថ្នាំសរសេរ​ថា សម្រាប់​តែ​ចាក់​តាម​សាច់​ដុំ​ប៉ុណ្ណោះ ។ 

0 comments:

Post a Comment

Powered by Blogger.