ជំនួយបឋម គ្រុនក្តៅខ្លាំង

ការមានគ្រុនក្តៅខ្លាំងអាចបណ្តាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ប្រសិនបើវាមិនថយចុះវិញឆាប់ៗទេ ។ វាអាចបណ្តាលឲ្យប្រកាច់ ឬធ្វើឲ្យខូចខួរក្បាលរហូត (ខ្វិន ប្រាជ្ញាអន់ថយ ឆ្កួតជ្រូក ។ល។) ។ គ្រុនក្តៅខ្លាំងមានគ្រោះថ្នាក់បំផុតចំពោះកុមារតូចៗ ។

នៅពេលដែលគ្រុនក្តៅកើនឡើង (លើសពី៤០អង្សា) គេត្រូវបញ្ចុះកម្តៅនោះជាបន្ទាន់ ៖

ដាក់អ្នកជំងឺនៅកន្លែងដែលត្រជាក់
ដោះសម្លៀកបំពាក់គាត់ចេញទាំងអស់
បក់ឲ្យគាត់
ប្រោះទឹកត្រជាក់ល្មមលើខ្លួនគាត់ ឬយកក្រណាត់ជ្រលក់ទឹកត្រជាក់ល្មមហើយដាក់លើទ្រូង និងថ្ងាសរបស់គាត់ ។ ត្រូវបក់ក្រណាត់នេះ និងប្តូរវាឲ្យបានញឹកញាប់ ដើម្បីរក្សាវាឲ្យនៅត្រជាក់ល្មមដដែល ។ ត្រូវបន្តធ្វើរបៀបនេះ រហូតដល់កម្តៅចុះថយ (ក្រោម៣៨អង្សា)
ឲ្យគាត់ផឹកទឹកត្រជាក់ល្មមឲ្យបានច្រើន
ឲ្យថ្នាំបញ្ចុះកម្តៅដល់គាត់ ។ អាស្ពីរីន ឬអាសេតាមីណូហ្វែន មានប្រសិទ្ធភាពល្អ ។

កម្រិតប្រើ ៖ អាស្ពីរីន ឬអាសេតាមីណូហ្វែន (ប៉ារ៉ាសេតាមុល) (ដោយប្រើគ្រាប់ ៣០០ម.ក្រ របស់មនុស្សធំ)

មនុស្សដែលមានអាយុលើសពី១២ឆ្នាំ ៖ ប្រើ២គ្រាប់ រៀងរាល់៤ម៉ោងម្តង
កុមារអាយុ ៦ទៅ១២ឆ្នាំ ៖ ប្រើ ១គ្រាប់ រៀងរាល់៤ម៉ោងម្តង
កុមារអាយុ ៣ទៅ៦ឆ្នាំ ៖ ប្រើកន្លះគ្រាប់ រៀងរាល់៤ម៉ោងម្តង
កុមារអាយុក្រោម ៣ឆ្នាំ ៖ ប្រើមួយភាគបួននៃគ្រាប់ រៀងរាល់៤ម៉ោងម្តង

ចំណាំ ៖ ប៉ារ៉ាសេតាមុល មានសុវត្ថិភាពជាងអាស្ពីរីន សម្រាប់កុមារអាយុក្រោម១២ឆ្នាំ ដែលមានជំងឺផ្តាសាយ ហៀរសម្បោរ និងជំងឺអ៊ុតស្វាយ ។

ប្រសិនបើអ្នកជំងឺគ្រុនក្តៅម្នាក់មិនអាចលេបថ្នាំគ្រាប់បាន កិនវា ហើយលាយវាជាមួយទឹករួចបាញ់បញ្ចូលតាមរន្ធគូថ ដូចលាងពោះវៀនដែរ ឬដោយប្រើសឺរ៉ាំងដែលគ្មានម្ជុល ។ វេជ្ជបណ្ឌិតខ្លះយល់ថា ថ្នាំអាសេតាមីណូហ្វែន ឬប៉ារ៉ាសេតាមុល ពុំមានគ្រោះថ្នាក់ដូចអាស្ពីរីនទេ ចំពោះកុមារតូចៗ ។

ប្រសិនបើគ្រុនក្តៅមិនថយចុះយ៉ាងឆាប់ទេ ឬប្រសិនបើអ្នកជំងឺសន្លប់បាត់ស្មារតី ឬប្រសិនបើការប្រកាច់ចាប់ផ្តើមឡើង បន្តបញ្ចុះកម្តៅដោយប្រើទឹក ហើយស្វែងរកជំនួយពីគ្រូពេទ្យបន្ទាន់ ។

ដកស្រង់ពីសៀវភៅ ទីណាគ្មានវេជ្ជបណ្ឌិត សម្រាប់ការថែរក្សាសុខភាពជនបទ